ก่าน

ก่าน /ว. ด่าง, ผ่าน, มีลายพาด, เช่น พนคณนกหค ก่านแกม ปีกหางนวยแนม นนวยนเนียร้องริน. (ม. คำหลวง มหาพน); เก่ง, กล้า, กั่น, เช่น ปางเมื่อเจ้าเข้าดงด่าน ตววก่านกาจชาติชัฏขน สัตวตนสื่อชื่อมนนหมี ได้ทีทำนำความเข็ญ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).

ก้าน ๑

ก้าน ๑ /น. ส่วนที่ต่อดอก หรือใบ หรือผล กับกิ่งไม้, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ก้านตุ้มหู ก้านไม้ขีด; กระดูกกลางแห่ง ใบไม้บางอย่าง เช่น มะพร้าวจาก.

ก้านขด

ก้านขด /น. ชื่อลายชนิดหนึ่งที่เขียนเป็นลายขดไปขดมา.

ก้านแข็ง

ก้านแข็ง /น. เรียกกําไลชนิดหนึ่งว่า กําไลก้านแข็ง.

ก้านคอ

ก้านคอ /น. ลําคอด้านหลัง.

ก้านตอง

ก้านตอง /น. ไม้ขนาบข้างเรือรูปกลม ๆ คล้ายทางกล้วย.

ก้านต่อดอก

ก้านต่อดอก /น. ชื่อวิธีร้อยดอกไม้เป็นตาข่าย; ชื่อลายชนิดหนึ่ง; ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง เช่น แสนถวิลเทวษว้าอาวรณ์สมร ทุกข์ระทมกรมทรวงดั่งศรรอน จะนั่งนอนมีแต่พร่ากําสรวลครวญ.

ก้านบัว

ก้านบัว /น. กําไลเท้า. 

ก้านแย่ง

ก้านแย่ง /น. ชื่อลายชนิดหนึ่ง ซึ่งมีรูปโครงเป็นตาข่าย แย่งดอกแย่งก้านกัน.

ก้าน ๒

ก้าน ๒ /น. ก่าน, กล้า, เช่น รู้ไป่ทันแก่ก้าน กล่าวถ้อยกลางสนาม. (โลกนิติ).

ก๊าน

ก๊าน /(ถิ่น-พายัพ) ก. ค้าน, แพ้, สู้ไม่ได้, เช่น ก๊านพ่ายหนี.

กานดา

กานดา /น. หญิงที่รัก. (ส. กานฺตา; ป. กนฺตา).

กานต์

กานต์ /(แบบ) ว. เป็นที่รัก, โดยมากใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น จันทรกานต์ เป็นที่รักของพระจันทร์ ได้แก่แก้วผลึกที่ถูกแสงจันทร์แล้วมีเหงื่อ, คู่กับ สูรยกานต์ เป็นที่รักของ  พระอาทิตย์ ได้แก่แก้วที่รวมแสงอาทิตย์ให้เกิดไฟได้. (ส.).

กานท, กานท์

กานท, กานท์ /(โบ) น. บทกลอน เช่น สารสยามภาคพร้อง กลกานท นี้ฤๅ. (ยวนพ่าย).

กานน ๑

กานน ๑ /[-นน] (แบบ) น. ป่า, ดง, เช่น อันว่าท้องเขาวงกฏกานน. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). (ป., ส.).

กานน ๒

กานน ๒ /[-นน] ดู ตีนนก (๑).

ก้านพร้าว

ก้านพร้าว /น. โกฐก้านพร้าว. (ดู โกฐก้านพร้าว ที่ โกฐ).

กานพลู

กานพลู /[-พฺลู] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Syzygium aromaticum (L.) Merr. et L.M. Perry ในวงศ์ Myrtaceae ดอกตูมมีรสเผ็ดร้อน ตากแห้งแล้วใช้เป็นเครื่องเทศและทํายา. (ทมิฬ กิรามบู).

ก้านมะพร้าว

ก้านมะพร้าว /ดู ทางมะพร้าว.

ก้านยาว

ก้านยาว /น. ชื่อทุเรียนพันธุ์หนึ่ง; (ปาก) ผู้ที่มีรูปร่างผอมสูงกว่าปรกติ.